حجت‌الاسلام و المسلمین محسن الویری در بخش دوم سلسله مباحث سیره امیرالمومنین علی(ع) در دانشگاه باقرالعلوم(ع) به بیان ساده زیستی حضرت و تلاش جهت حفظ نمادهای عصر پیامبر اکرم(ص) پرداخت.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه باقرالعلوم(ع)، این استاد گروه تاریخ در ابتدا با اشاره به گزارشی از کتاب الغارات در خصوص غذای حضرت علی(ع) گفت: در این گزارش از عقبه ابن علقمه نقل شده است که: به نزد علی(ع) رفتم و با دیدن ماستی بسیار ترش که ترشی آن را مرا می‌آزرد و تکه نانی خشک در برابر او، غافلگیر شدم. گفتم: ای امیر مؤمنان آیا چنین چیزی می‌خورید؟ حضرت به من گفت: ای ابا جنوب، من پیامبر خدا(ص) را دیدم که از این نان خشک‌تر می‌خورد (و در حالی که حضرت به لباسشان اشاره کردند) و از این خشن‌تر را می‌پوشید. پس اگر من همان کار را که پیامبر انجام می‌داد انجام ندهم، بیم آن دارم که به او نپیوندم.
الویری در توضیح این روایت گفت: نکته‌ای که در ابتدا باید مورد توجه قرار گیرد این است که این رویداد، در فضای کوفه و در ایام خلافت امیر المؤمنین اتفاق افتاده است، یعنی در دوران کنترل ایشان بر قلمرو بزرگ اسلامی. می‌دانیم که در زمان خلافت ایشان مرزهای غربی جهان اسلام تا کشور مراکش کنونی و از شرق تقریباً به کشور تاجیکستان کنونی ختم می‌شد، اما با این وجود، زیست حضرت تا این حد ساده بود.
وی در ادامه به گزارش دیگری از این کتاب اشاره کرد و گفت: در گزارشی دیگر در کتاب الغارات می‌خوانیم که: بکر بن عیسی از امام صادق(ع) و ایشان از پدر بزرگوارشان نقل فرمودند: علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) مردم کوفه را با نان و گوشت اطعام می‌کرد اما غذای خودش متفاوت بود. روزی کسی گفت: چه خوب است که ببینیم غذای امیرالمومنین(ع) چیست؟ پس رفتند و غذا خوردن حضرت را زیر نظر گرفتند و دیدند که غذای آن حضرت نان خردشده در روغن زیتونی است که در آن دانه‌های خرما برق می‌زند. این غذای حضرت بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) گفت: مسأله شفافیت در تصمیم‌گیری و رفتار مسؤولان و امکان نظارت مردم بر مسؤولان از جمله نکاتی است که از این روایت برداشت می‌شود، یک فرد عادی تصمیم می‌گیرد که رهبر جامعه‌اش، حاکم، مسئول و متصدی امورش را زیر نظر بگیرد تا بداند او چه می‌خورد و به آسانی این کار را می‌تواند انجام دهد.
وی افزود: این عدالت‌گستری و این ساده‌زیستی امیرالمؤمنین(ع) مکرر در دوران انقلاب و پیش از انقلاب برای مردم بیان می‌شد و مردم نیز به عشق و امید چنین جامعه و حکومتی این انقلاب بی‌نظیر و تاریخی را رقم زدند ولی متأسفانه این آرمان‌ها تحقق نیافت. باید توجه داشت که حضرت نه به دلیل فقر مادی و نه به خاطر سطح پایین زندگی مردم، بلکه برای حفظ پیوند خود با پیامبر غذایی بسیار ساده می‌خوردند، یعنی در حقیقت می‌خواهند نمادها و ارزش‌ها را حفظ کنند. حفظ این نمادها، ما را به آن حلقه‌های اولیه و سرچشمه‌های اصلی وصل می‌کند.