يكي از شبهات روزگار مشروطه فتوا به كافر بودن سيد حسن تقي زاده توسط آخوند خراساني و شيخ عبدالله مازندراني است كه تقي زاده را فاسد و مفسد خوانده اند.عده اي در ايران گمان بردند فاسد و مفسد دانستن تقي زاده يعني كافر بودن او. اما آخوند خراساني مي فرمود تقي زاده كافر نيست. فسق سياسي دارد و بايد طرد شود.
سيد حسن اردوبادي مشهور به تقي زاده از فاسد ترين عناصر راه يافته به مجلس بود و هر چه خرابي در مشروطه اول و دوم پديد آمد همه زير سر او بود. علما تا جايي كه توانستند او را نصيحت كردند ولي وقتي كه او را بر فساد كاري هايش مصر ديدند حكم به اخراج او از مملكت دادند. اين بحث ماهها ادامه داشت كه آيا فاسد و مفسد بودن تقي زاده به معني كافر بودن اوست؟ علما اين مطلب را بارها نفي كردند. مثلا در 5 شوال 1328 ق آخوند خراساني در جواب ميرزا ابوالحسن انگجي مي نويسد:« جناب مستطاب...آقاي...انگجي...در خصوص حكمي كه از اين خادمان شرع انور درباره آقا سيد حسن تقي زاده صادر شده بود...لازم است جناب مستطاب عالي به عموم علما و قاطبه مسلمين اعلام فرماييد حكم مزبور تكفير نبوده...فقط حكم به عدم جواز مداخله در امور نوعيه مملكت و عدم لياقت عضويت مجلس محترم ملي و لزوم خروجش بوده لا غير.البته زايد بر مدلول حكم اثري مترتب نشود محمد كاظم الخراساني» يا در جواب استفتاي ديگري مي فرمايد : « نسبت حكم تكفير مومي اليه، به احقر كذب است» (سياست نامه خراساني/چاپ2/ص270)حتي با توجه و معرفت به خباثت تقي زاده است كه اخوند خراساني جواب ادوارد براون را در يك مكاتبه، براي اجازه ورود تقي زاده به ايران، با نرمي رد مي كند.
علاوه بر دفع اين شبهه اين را از اين جنبه هم خواستم عرض كنم كه فتواي منتسب به علماي نجف در قتل نوري بر فرض اينكه واقعا از جانب آنها صادر شده باشد باز دال بر لزوم قتل نوري نيست چرا كه اولا نوري خود مجتهد است و ثانيا در حكم منتسب آمده كه نوري مفسد است.وقتي كلام آنها درباره تقي زاده شديدتر از كلام منتسب به آنها در رابطه با نوري است هيچ گاه كفر او و لزوم قتلش استخراج نخواهد شد.