آخوند خراساني رحمه الله از عالمان دوره مشروطيت بود.در آن زمان كه دو دستگي بين روحانيان ايجاد شده بود، بسيار اتفاق مي افتاد كه تني چند از دسته مخالف، مجبور مي شدند براي رفع گرفتاري هايشان سراغ آخوند بيايند. از ايشان تقاضاهايي مي كردند و او با كمال سعه صدر درخواست شان را انجام مي داد.
يك بار يكي از بزرگ ترين بدگويان ايشان كه هميشه در همه جا پشت سر ايشان سخنان بد و ناسزا مي گفت، خدمت وي رسيد. اين مرد كه از سخنرانان معروف كربلا بود، مي خواست خانه خود را بفروشد و قرض هاي خود را بپردازد. خريدار به وي گفته بود: اگر آقاي آخوند سند فروش خانه را امضا كرد، من حاضرم آن را بخرم، وگرنه نخواهم خريد.
مرد واعظ به هيچ وجه حاضر نبود نزد آخوند برود؛ چه بارها آشكارا به علت مشروطه خواهي آخوند به او ناسزا گفته بود. از طرفي، مي ترسيد كه در منزل آخوند متعرض او بشوند و با رفتن به خانه او جان خود را در مخاطره بيفكند. با اين حال، او قرض داشت. از اين رو، به ناچار از كربلا به نجف آمد و خدمت آقاي آخوند رسيد. آخوند به او احترام فراوان گذشت، وي را بالاي دست خود نشانيد و از ملاقات او اظهار خوش وقتي كرد.
آن مرد علت مراجعه خود را بيان كرد و گفت: خواهش مي كنم كه ذيل اين سند را امضا بفرماييد تا بتوانم منزل خود را به فروش برسانم. آقاي آخوند سند را از دست او گرفت و آن را مطالعه كرد و سپس زير تشك خود پنهان ساخت. در دل مرد واعظ شوري به پا شد. او مي گفت: با خود گفتم، «ديدي اين مرد آخر باطن خود را نشان داد و نه تنها سند را امضا نكرد، بلكه آن را هم از ما گرفت تا ما را به زحمت بيندازد.» در همين حال، آخوند از جاي برخاست و از داخل گنجه چند كيسه ليره درآورد و به مرد واعظ داد و به او گفت: شما از اهل علم هستيد و من هرگز راضي نيستم كساني كه اهل علمند، گرفتار و پريشان باشند. اين پول ها را بگيريد و با آن بدهكاري خود را بپردازيد. خانه تان را هم نفروشيد و زن و بچه خود را آواره نسازيد و اگر خداي نكرده باز گرفتار شديد، نزد من تشريف بياوريد، چنانچه داشته باشم، ممنون شما خواهم شد.
راوي حكايت مي گويد: آن شخص از مشاهده گذشت و بزرگواري اين مرد چنان شرمنده و خجل گرديد كه از آن پس، جزو ارادتمندان آخوند خراساني شد.

منبع: http://karrar110.blogfa.com