سيد ابوالحسن جلوه زواره اي از مشاهير حكما و فلاسفه مشايي روزگار خود بود. جلوه چندان ميانه خوبي با تاليف نداشت ولي در جهت مقابل شاگردان بسياري را تربيت نمود. يكي از اين شاگردان مرحوم آخوند ملا محمد كاظم خراساني است كه در مدت يك سال و چند ماه حضور اضطراري در تهران از محضر جلوه استفاده معقول نموده است:
.........................................................

ميرزا ابوالحسن در احمد آباد گجرات در ذيقعده 1238 هـ.ق .، متولد و در هفت سالگي به همراه پدر به اصفهان مي آيد و پس از رحلت پدر و از دست دادن ثروت وي، چندي به بازيگوشي و بازي مشغول بود تا روزي به آسيابان برخورد مي كند و او، ميرزاابوالحسن را نصيحت مي كند و از اجداد بزرگ و عالم او ياد مي كند، كه در ميرزا اثري عميق مي گذارد، آن طور كه همان روز عازم حركت به اصفهان مي شود. عمده درس و تعلم آن جناب در اصفهان به نقل از غلامحسين افضل الملك نزد
 
 
ميرزامحمدحسن (نوري ) و مرحوم حاجي محمد جعفر لنگرودي از اجله ي شاگردان ملاعلي نوري بوده است.
پس از طي مقدمات نزد ميرزاحسن نوري - پسر آخوند ملاعلي نوري - نزد آقاميرزاحسن چيني (متوتي 1264) معروف به مولانا و آخوند ملاعبدالجواد توني (4) مدرس كبير و حاج ملا جعفر لنگرودي كه هر سه از شاگردان آخوند ملاعلي نوري بوده اند تلمذ مي كند و سپس به تهران مي آيند.
ميرزاي جلوه آن چنان كه خود آورده از اصفهان به جهت شيوع تهيدستي و اصرار در عيب جويي و متعرض شدن مردمان به يكديگر و واجب الاطاعه دانستن برخي خويش را و دلتنگي، در سال 1273 هـ.ق. به تهران هجرت مي نمايد و در مدرسه ي دارالشفاء تهران رحل اقامت مي افكند. به چهل و يك سال در همين مدرسه مشغول به تدريس و تربيت شاگردان بسيار در حكمت مي شوند.

آثار و امتيازات علمي ابوالحسن جلوه
آثار برجا مانده از ميرزاي جلوه به سه بخش تقسيم مي شود كه مشتمل بر تصحيحات، تعليمات و رسالات است. از جلمه امتيازات علمي ميرزاي جلوه دقت در خواندن متن و تصحيح آن قبل از تدريس بوده است، به طوري كه مرحوم مدرسي چهار دهي به نقل از ميرزا طاهر تنكابني آورد كه: «شادروان آقا ميرزا محمد طاهر تنكابني حكيم بزرگوار عصر، حكايت كرد مرا كه پس از وفات آقا محمدرضا(قمشه اي ) چون به درس ميرزا ابوالحسن جلوه رفتم كتاب تمهيد القواعد ابن تركه را شروع به خواندن كرديم. ميرزا را عادت بر اين بود كه تا كتابي را تصحيح نمي كرد شروع به بحث در آن نمي نمود. آقا ميرزاطاهر مي گفت: مي ديدم آن تمهيد القواعدي كه نزد آقا محمد رضا خوانده بوديم صفحه به صفحه و گاهي سطر به سطر افتاده داشت و او نيز بيان عرفاني، مباحث كتاب را تقرير مي نمود».
ميرزاي جلوه از منتقدان فلسفه ي ملاصدرا است كه البته ايرادهاي او را سطحي مي انگارند. تعليقات او براسفار در بعض جاها در واقع كتاب شناسي و اشاره به منابع و مراجع اسفار مي باشد.
يحيي دولت آبادي آورده كه: «در فلسفه پيروي از مسلك مشائين مي نمايد. تأليفات ابن سينا را بزرگ شمرده به تدريس آنها افتخار مي كند. كتب متأخرين مخصوصا ملا صدرا شيرازي را تدريس مي كند، اما اهميت به آنهانمي دهد، خصوصا به اسفار كه آن را جمع آوري شده از كتب ديگران مي داند و تأليف آن كتاب را به صورتي كه هست به شاگردان صدرالمتألهين نسبت مي دهد كه پس از رحلت اوجمع نمود باشند.».
جملگي آثار ميرزاابوالحسن جلوه كه تاكنون شناسايي شده بيست و شش اثر مي باشد كه در تاريخ حكماء و عرفاي متأخر بر ملاصدرا تأليف استاد صدوقي سها به شرح زير مذكور است:
1- تصحيح تمهيد القواعد ابن تركه
2- تصحيح شفاء
3- تصحيح مثنوي معنوي
4- تصحيح مصباح الانس
5- تعليقه اسفار با اشاره به برخي از منافع آن
6- تعليقه تمهيد القواعد
7- تعليقه الدرة الفاخره محقق جامي كه محتملا همان «رساله ي وجود» باشد
8- تعليقه شرح ملخص چغميني
9- تعليقه شرح منظومه سبزواري
10- تعليقه شرح الهدايه ي ملاصدرا
11- تعليقه شفاء
12- تعليقه مبدأ و معاد ملاصدرا
13- تعليقه مثنوي معنوي
14- تعليقه مشاعر ملاصدرا
15- تعليقه مصباح الانس
16- تعليقه مقدمه شرح قيصري بر فصوص الحكم
17- رسالة في بيان كيفية استجابة الدعا
18- رسالة في ان القضية المهمة هي القضية الطبعية
19- رسالة في التركيب و احكامه
20- رسالة في الجسم التعليمي
21- رسالة في الحركة الجوهرية
22- رسالة في ربط الحادث بالقديم
23- رسالة في الكلي و اقسامه
24- رسالة في وجود الصور النوعيه
25- رسالة في الوجود
26- مقدمه مختصره ديوان مجمر طباطبايي

ارتحال حكيم ابوالحسن جلوه
«جلوه در مدت عمر زن نگرفته مجرد زيست؛ تا اينكه در شب ششم ذيقعده در خانه حاج محمد كاظم ملك التجار واقع در بازار بين مسجد شاه و مسجد جامع در سال هزار و سيصد و چهارده وفات يافت. آن گنج حكمت را در ابن بابويه در جوار شيخ صدوق - عليه الرحمة - در دل خاك پنهان كردند».

..................
براي تفصيل بيشتر:
1- گلشن جلوه -غلامرضا گلي زواره
2- حكيم فروتن،ميرزا ابوالحسن جلوه- همو